"جهان سوم" چیزی شبیه نگاه من و توست !

گاهی فکر میکنم که چه خوشبخت بودیم که شامل شدیم این جهان سوم را.

از نگاه من که دستی در روانپزشکی دارم،گاهی شاید بدمان نمی آید در موضع آخرین ها قرار بگیریم و در آن بمانیم و سلب مسئولیت از همه ی حقوقی که ما را شامل می شود.این بودن،شاید بهترین مکانیسم دفاعی روانی ست برای فرار از همه ی حرمت ها و حق ها ،مشروعیت ها و آزادی هایست که دوست داریم داشته باشیم و نداریم.این واژه ی نداشتن هم گاهی به کمک می آید آدمی را.
فراری رو به جلو.
اصلا گاهی می گویم خدا بیامرزد این "آلفرد سووی" و فرانسوی ها را که می دانستند نیاز این اصطلاح را برای ما.
این مجلات فیس بوک هم پر است از جملات " جهان سوم جایی ست که...."/پس دوست داریم که درد هایمان ،نداشتن هایمان،ندانستن هایمان را هم پخش عالم کنیم.!
نوعی تفاخر به نداشتن ها و ندانستن ها.
انفعالی ست عمیق در این واژه ی "سوم" بودن.
کاش "هیچم" بودیم ،اما سوم نبودیم..........شاید در آن "هیچستان" :آزادی ،احترام به شایستگان،رافت،رعایت انسان،حق و حقوق مشروع،تقدس واقعی،احترام به ایمان و ایمان به انسان، مفهوم واقعی خود را داشت.
می توانیم سوم ندانیم،نباشیم،و نمانیم.