افغانستان مظلوم

چقدر معناهایِ همه چیز عوض شده!چقدر بعضی از ما آدمها قد و قواره ی ذهن و فکرمون کوچیک و قالبی و کلیشه ای شده و پیشرفت علم و تکنولوژی هیچ تاثیری رویِ حالِ خوبِ ما  نگذاشته! گاهی فکر می کنم در پست ترین تاریخِ تفکر بشر زندگی می کنیم برای همین هم هست که جهان اینقدر غمگینه!وقتی معناهای زندگی زیاد عوض می شه، وقتی آدمها زیادی کوچیک می شن، اونوقته که  باید از زندگی ترسید. چون عقب مونده ترین آدمها هم می تونند فکر کنن، می تونند تصمیم بگیرن، می تونند ببخشند یا نبخشند، می تونند بترسند یا شجاع باشند. به نظرم این دنیا داره روز به روز ترسناک تر و غمگین تر می شه.نکته ی مهم زندگی ما آدمها برخلاف تصور اکثریت این هست که فکر کردن دیگه فقط مالِ روشفکرها نیست.پس اگه باور کنیم که با حداقل بهره ی هوشی اِسممون آدم هست و می تونیم فکر کنیم و به افکارمون جامه ی عمل بپوشونیم و  در آرزویِ لاک پشت بودن نباشیم و عمر اونها رو آرزو نکنیم، اونوقته که می فهمیم معناهایِ زندگی و عرضِ زندگی چقدر مهمه!چه فایده داره که یک لاک پشت پیر باشیم ولی از عشق، از دوست داشتن، از مفاهیمی مثل بودن، زندگی شرافتمندانه، مرگ، شجاعت، پاکی، اخلاق، وفاداری، نجابت و عزتمندی، شور و هیجان و استعلایِ فکری هیچی ندونیم...البته زندگی طولانی لاک پشت ها گاهی می تونه قابل دفاع باشه! مثلا در بدترین شرایط ممکن می شه یک لاک پشت پیر بود ولی یک فضیلت هم داشت- اینکه مثل اون لاک پشت زندگیت رو ادامه بدی و عمرت هم طولانی باشه اما آزارت به کسی نرسه و سرت هم توی لاک خودت باشه. شاید این بهترین فضیلت یک لاک پشتِ پیره! فقط اگه قراره شبیهِ این مخلوقِ خدا به زندگی ادامه بدیم، به طول عمرش حسودی نکنیم چون طول کشیدن زندگی تا , ...ادامه مطلب