افغانستان مظلوم

.تقریبا نیم ساعتی  داشتم به صدایِ خواننده ای که به یک زبانِ دیگر می خواند، گوش می دادم ( البته من چون زبانش را نمی فهمیدم فکر می کردم که فریاد می زند- بی شک در میانِ طرفدارانش در حال اجرایی الهام بخش بود ).عجیبه که همیشه اینطور موزیک هایی را قطع می کردم. ولی انگار گاهی روح انسان نیاز دارد که فریادِ درونش را شخصِ دیگری اظهار کند و خود شنونده باشد. همیشه که نباید صداهایِ کلاسیک و اسطوره ای را گوش بدهیم تا جانمان آرام بگیرد.او که نمی دانستم چه می گوید(از کشورهایِ آمریکایِ لاتین ) حداقل لحنِ صدا و اجرایش آنقدر با ناخوآگاهِ من هم خوان بود که می توانست در سکوتِ خانه ام بخواند و من به او- بدون هیچ دلیلِ خاصی گوش بسپارم و صدایش را هم قطع نکنم !شاید یکی از مثال هایِ ناخودآگاهِ جمعی که یونگ تعریف کرده است، همین باشد. در ناخودآگاه جمعی همه ی ما انسانها به هر زبانی که صحبت می کنیم، آوازهایی از هر زبانِ دیگری ممکن است برایمان الهام بخش و شنیدنی باشد... بخوانید, ...ادامه مطلب